Biliyorum yüreğinin sancısını
Aşağı tükürsen sakal
Bıyık yukarısı
Nafile
En büyük çubuğu çekenin elinde kalıyor sızı
Bıçak değil ki acıtan yaramızı
Hangimiz çizebildik mutluluğun projesini
Hangi tasarımızda vardı bel kırılması
Biz miydik hep namussuz olan
Hiç mi suçu yoktu onların
Sorumsuz hırsızların
İpotek koyarken
Yarınlara
Yakıyordu ateş bedenimizi
Acemiydik, gençtik
Saftık üstelik
Maşa gibi kullandık mazeretlerimizi
Açtık sonuna kadar yüreklerimizi
Kapatsak biz yanacaktık
Yanacaktı tenimiz
Susamıştık
İnsandık
Açtık
Parantez içinde küçücük bir nottu
(
Aşk ) dediğimiz kelime
Az öz ve kısacık
Bilinmeyen bir
Denklem
Bir türlü çözemediğimizdi bizim
Belki vermeyi bilemediğimizdi
Belki de almayı o zaman
Adresler yanlıştı
Kişiler
Belki
Belki zamanı değildi sevmenin
Oysa tam zamanıydı sevişmenin
Acılara tam on ikiden vurulduk
Nasıl da mutluyduk
Zaman aşımına az kaldı umutların
Aşağı tükürsen sakal
Yukarısı bıyık
Nafile
Kurtkapanına sıkıştı yüreğimiz...
Nurten Altınok