Miatlar sarardı kederinden,
Kavruldu içinde ne varsa;
Küçüldükçe küçüldü dünya,
Kıvılcımlar düştüğünde gözlerinden.
Söküldü akıl, çürüdü beden.
Takvimler kurudu, sebep bilmeden.
Benden kalan geriye,
Islak gül kokusunda bir kefen;
Sureti sen...
Alevlerin içinden,
Bir çocuk gülümsüyor öteden,
Adına
aşk denilen...
m.abdırgan