Ne bileyim yanılmışım serde aymazlık vardı
Aşk sadece kadın-erkek arasında sandım ben
Doğru yolu yeni buldum gönlümü huzur sardı
Allah
aşkını tanıdım hep adını andım ben
Ozamanlar câhilmişim, tuhafmış bir hoşmuşum
Nerede bir güzel görsem çağlamışım coşmuşum
Boş şeylere kafa yormuş, boş işlere koşmuşum
Mevlânâ'yı tanıyınca hamdım, piştim, yandım ben
Kurtuldum karamsarlıktan mutlulukla barıştım
Menzile ulaşmak için kendim ile yarıştım
Gerçek
aşkı bulanların arasına karıştım
Dervişlerin sofrasında suya ekmek bandım ben
Uzun zaman Yusuf gibi dipsiz kuyuda kaldım
Kendime Âşık Veysel'i,Yunus'u örnek aldım
Çıktım zifîr karanlıktan o nurlu yola daldım
Susadığım gerçek
aşka işte şimdi kandım ben
.
Kategoriler
