Kahreden yıllar yağmur sularının
Yer kabuğuna sızması gibi son bulur,
Bu acılar benimsenmiştir artık,
Sindirilmiştir, zor olmuştur elbette...
Yarım kalanlar ve hiç bitmeyecek olanlar ise
En çok
aşkın acıttıklarıdır,
Kalbe giren sızıntılar
Yürekte kapatılamaz
Bir su kanalı oluşturmuştur artık,
Sonsuz
aşk sonsuz acıya dönüşmüştür
Yarası sarılamaz kabuk bağlayamaz
Zaman geçer fakat ilaç olamaz...