Gittiğin yollarda çürüdü umudum
gövermez oldu papatyalar
Aşkın son valsini çalmıştı sokak şarkıcısı
gözleri hep yerde
başında eski bir kasket
yüzünün yarısı kapalı
dudakları her es' te sımsıkı kapanarak
sanki bir şeylere lânetli
Uzunca bir gömlek giymişti, saçları omuzlarında
üşüyen yenlerinden doluyordu
aşkla çıldırmış hava
- bizimse paçalarımızdan dökülüyordu pespaye ayrılık
Bazen ben oluyordum ona bakarken o, bazen sen
öyle sıkı asılmıştın ki koluma
(manyak gibi kıskanırdın
neye uğradığımı şaşırtmıştın yine)
kulağımda anlayamadığım o melodi
sanki şarkıcı benim için ağlıyordu
Biricik serserim, kedim benim
seni ilk gördüğüm gün
- meğer ayrılığı sevmişim
Artık hiçbir şarkıya yüz vermeyeceğim
ne papatyalar
ne şarkılar öpecek dudaklarımdan
tekmelemek geçiyor içimden
aşka dair ne varsa
sonra büzüşüp kendime "bir daha mı asla" diye
ıslık niyetine savuruyorum küfürleri
Ah gâvurun oğlu
böyle koymayacaktı ayrılık belki de
ne olurdu bir kez dolansaydın belime...
nebihamuradî
Kategoriler
