iradenin tutsaklığı vedadaydı mutlu yarınlara
denmemiş sözlerin karanlık sudaki iziydi
aşkları
kafa tutmak istese de dünyaya ipek şallı tutkular
daralma duygusuyla işbirliğindeydi kalp çarpıntısı
gizli kalmış bir rüyada bir oyunun spotları gibi
ötekinin varlığına yanıyordu her renk ışık ışık
ruhlar dalgalanıyor vuruşuyordu bir varmış yokmuşta
gecenin köründe güneşe tırmanıyordu
aşk sarmaşık
yolun sonu görünmüyordu kıyı uzunluğu değişken
içlerinde yara sızıydı öykünün hem sonu hem başı
buz gibi kordu boğazlarında düğüm düğüm düğümlenen
ne zaman nereden baksalar sığ değildi
aşk hep dalgalı
bir evren kurmuşlardı ölümün iki dirhem ağırından
onlaraydı okudukları şiir dinledikleri şarkı
enkaz bıraksa da kimler katlanmamış
aşka şikâyetsiz
lakin böyle dümen kırmamış yılmamıştı
aşk aşk olalı