toplanmış koyu griler şemsiyeme
basiret cömert elli bağlanmış halime
güneşi göremediğim bu fırtınada,
barut püskürtmüşler
aşk atölyeme.
yangınım var desem duyar mısın bağışlayan,
damlalar, şelale olur mu okyanusundan,
cahilliğim savaş açarken dimağıma,
aşkın perdesiyle çıkarır mısın beni bu komadan.
arşa yükselmiş kükreyen özleyişim
vezinlerin bağında bu kimsesizliğim,
düğümler zerreyle girer hedef nazarına,
bozulmuş gönlüme tamir bekleyenim.
itiraf; karaları mı dövmüş beklemekte ?
sığmaz ayaklarım, mızrağım yoksa geleceğimde
getirdiğiniz inançlar beni zorla inandırmada,
korkunun faydası olmadan yaşıyorum ecelde.