Aşk bahçesinde zamansız açan güz gülüyüm
Ayrılığın acısı boğazımda düğüm düğüm
Hazan rüzgarları savuruyorken dallarımı
Kendi dikenlerim bile yakıyor canımı
Bu nasıl bir kader nasıl bir yazgı
Görmüyor bülbülüm içimdeki acıyı
Soluyor ömrüm beklemekle gelmeyen nevbaharı
Geçer mi bir gün bu sevda yanığı
Büktü çaresizliğim dalımı yaprağımı
Oysa yüreğin yüreğim kadar bana yakındı
Alıp götürmüş şimdi umutlarımı...
...