Aşk bana dargın
gün batıyordu
gök
yanmış bir köz
gölgeler uzayıp kısalıyor
gizemli duygular
suyun sessizliği kadardı
boğazın antik mavisi
aşkın soylu yüzü
oysa
aşk bana dargın
bu siyah mavi akşamda
melankolik bir yalnızlık
çarpıyor yüzüme
poyrazın yırttığı acıyı
geçiyorum
duygularımın solgun rengine
acıyorum
ah İstanbul
sen suya girerken bile
aşkgeri dönüyordu
ve gümüş bir dolunay
karanlıkla alay ediyordu ...
Mustafa kaya
27.12.2008 / Çengelköy
www.mustafakaya.net