Ve
aşk bazen bir cesettir… Ey sevgili seninle zamana doyamadığım sevgili. Gözlerin umudumun adı olmuşken. Hepimiz bazen bir katil oluyoruz. Katil de biz, azmettirende. Oysa sevmeler sevişmeler olmalıydı sabahlara kadar. İçinde hissetmeliydim
aşkın sahipsiz kanatlarını. Özgür bir kuş olmalıydım. Korkmamalıydım hata yapmaktan.
Gözlerin en temiz yolum olurken. İntihar sohbetleri yaşanıyordu soluksuz gecelerde ve bazen
aşk bir cesettir diye başlıyordu her sözümüz. Tüm katillere inat yudumluyorduk şarabımızı pür telaş gecelerde.
Adımızı yeniden yazıyorduk buruşmuş kâğıtlara. Çünkü
aşk bazen bir cesetti. Gözlerini kan bürümüş benzi soluk insanlar vardı sokakta. Benim tanımadığım yüzlerdi, hepsi birbirine benziyordu. Korktum, sarıldım yine sana. Sarıldın bana
aşk dedin saçlarımı okşadın. Sonra donuk donuk baktın sana ait olmayan bir yüzle. Ve dedin ki
aşk bazen bir cesettir…