Halbuki
Aşk fırtınaydı
Seni,
Hiç ummadığın yerlere savuran,
Bir türlü dinmek bilmeyen,
Dinse bile şiddeti geçmeyen...
Hàl bu ki insanların
Kimi okyanusun ortasında,
Gözyaşlarıyla boğar kendini
Kimi uçurumun kenarında,
Son adımı atarken bile vardır ümidi
Kimi çığlık çığlığa,
Sağırlara anlatır derdini
Kimi yüreğine akıtır,
Suskunluğun zehirini,
Içindekini öldürür kimseler görmeden.
Aşk bir fırtınaydı;
Ruhunu bedeninden alıp götüren...
[Sümeyya ERCAN]
Kategoriler
