Aşk Şiirleri

Aşk...
Karanlıkların bile birbiriyle aydınlandığı bir ışıktı.
Sevginin tek ispatıydı.
Bir son başlangıcı getirebilir bir başlangıçta her şeye son verebilirdi onun adıyla.
Aşk...
Koşulsuzluktu. Korkuydu.
Öyle bir susuzluktu ki.
Sevdiğinin yokluğunda çöl olurdun susuzluktan kururdun.
Suydu yani bir damla sana özel bir su damlası.
Aşk...
Yoldu. Dik sarsıntılı bir yol.
Ama mutluluk bahçesine çıkan sonsuzluk çeşmesini sunan bir yol.
Biz olmasakta birimiz sonuna geliyordu bu yolun.
Aşk...
Adı bile başkaydı. Histi hissetmekti.
Tenimin tenine değmesi değil ruhumun ruhununu okşamasıydı.
Bu kez sonuna varan bendim sense emanetini bana bırakıp gittin.
İstemeyerekti gidişin bunu hep bildim.
Şimdi senin adını emanetinle sevdim.