Aşk eğiren kadınlar
Gölgelerinin verandalarında
Gülüşüyorlar göğüslerine
Yanakları ay kızılı
Elleri toprak yorgunu
Yıkanıyorlar birikintilerinde
Nasıl da gülüşüyorlar tenlerine
Kelebekler bile tutamıyor kendilerini gülmekten
Nasıl da eğiriyorlar körpeliklerini
Gölün suyu pek büyülü
Taze bir mevsim gibi kıkırdıyorlar
Ama hayatları gözyaşı yanığı
Hepsinin rahminde doğmamış bir ağıt...
Oktay Coşar