Aşk…
İnadına soluk almak yârin gamzelerinde,
açılmasa da kilitli parmakları
baharın bekaretine…
Anlamak istemediğin cümlelerim var dilimde.
Yaka paça yüreğinden kovduğun
ki şimdi
son nefes demlerinde
en keskin kenarında uçurumun.
Son arzu
surlarının dibinde gömülmekken,
bir kere
en azından bir kurşun sıkımlık,
gözlerini çekme.
Aşk…
İniş çıkış yorulmak
aynı sokağın ezberlenmiş koynunda
kapalı perdelerin dizlerinde boğulmak…
İncittiğin yağmurlarım var ellerimde.
Duvaklarını yırttığın.
Alınlarına sahte yazıtlarını
kader diye yazdığın.
Kaşlarının üzerindeki kısır bulutlar
belli belirsiz cümlelerinin
çıkmaz sokaklarında
ayaklarındaki tozları yutarlarken,
bir kere
en azından bir kurşun sıkımlık,
gözlerini çekme.
Aşk…
En ön safta durmak.
Günah da olsa yüzünün çizgilerinde
Mevla’nın gözleri önünde.
Bazı vurulmak aç, açık ve silahsız
yârin çorak gönlünde
can pazarı ön cephede…
Öksüz kalmış kirpiklerim var.
Sana açılan gözlerimi
-iteleyerek beni gerdanından-
ıslak yanağımdan çaldığın zamandan.
Sigarayla yattım zoraki.
Artık –bu kör halimle- acıtmayan
alışılmış tecavüzlere uğradım.
Med cezirlerinde kusarken tenini,
bir kere
en azından bir kurşun sıkımlık,
gözlerini çekme.
Aşk…
Aşikarsa gönül her haliyle
çabuk sararır yaprakları
gözbebeklerinin önünde…
Durmuş zamanlarım var nabzımın orta yerinde.
Akrep, yelkovanın ayakları ucunda
ilerlerken usulca,
teninde sarhoş olmuş nefeslerimi
sesinle kirlettiğin anlardan kalma
ki boğazımda duran ellerini
çözmeye çalışmamışken,
mıh gibi çakılı kalmışken dilimin ucunda.
Geceler, kefen bezinden
kollarını açmış mezar yeriyken,
bir kere
en azından bir kurşun sıkımlık,
gözlerini çekme.
12/08/2009 Denizli…
…
Kategoriler
