Aşk Şiirleri

502 - aşk gerçek cennet yalan

yalnızlığın adı yaşamak olmuş,
ayrılık ise sevdalanmakmış,
aşktan bahsetmez mi kimse,
yalandır sevmek aşkın yanında,
hatta yaşamak boştur onsuz,
sevmek oyalamaktır,
yüreğin şifası aşktadır,...

aynı terazi tartamaz ikisini,
güneşin yanında kibritin lafı mı olur,
ırmak sevdaysa aşk umman,
ovalar sevmekse dağlar aşktır,
yoksa çekilir miydi bunca kahır,
sökülür müydü inci gibi dişler,
delinmezdi tek bilekle dağlar,
yanmadan geçilir miydi çöller,
aşk olmasaydı,

kolay mı aşk ve aşkı taşımak,
acımadan bak gör halimi,
pul pul yara döktü her yanım,
baktıkça onu hatırlatır her yaram,
peki ya içim,
ah, bir de içimi görebilsen,
ya bir anda yanan ormanlarım,
gözlerimi dolduran tipilerim,
sahillerin eylemediği dalgalarım,
şiddetini bilmediğim sarsıntılarım var,
ama inan ki benden izinsiz,
ve sanma ki bu deli inançsız,

bu hırçın, geçkin halimi görseydin,
belki o zaman acırdın halime,
vicdan yoksa göğsünde,
filizlenir gözlerinden akıttığın,
can suyuyla,
taze bir hayat bilirdin,
haberin olsaydı aşkın hallerinden,
belki de sessizce gülerdin peşimden,

evet evet,
sevda bağlar, sevenin elini, dilini,
aşk inançtır, yol bulmaktır arşa,
gözüne perde indirir aniden,
göstermez maşukundan başkasını,
her nereye dönse onu görür,
yüreğini hapis eder yalnızlığa,
yalnızlık ki,
mekansız ve sahipsiz sanırsın,
oysa yalnızlıkta ona muhtaç,

tuhaf derler haline,
aşk komiktir demiştim ya,
deli zannederler işte,
bilmezler aşkın zahiri,
zaten deli olmaktır,

sapa sağlam bir yürek,
kupkuru gözlerle aşık olunur mu,
yıkılıp ezilmeli en sağlam kaleler,
ırmak denmeli akan yaşlara,
damlamadan akmalı yaşlar,
kuru yanaklarda iz bırakarak,
ıslatıp seccadeyi ve tespihi de,

alışmalı yalnızlığa ve kimsesizliğe,
çünkü aşk kalabalığı sevmez,
unutmalısın gideceğin yönünü,
soranlara " bir garip yolcuyum,
kimim kimsem yok", diyebilmelisin,
gülüşüp, "deli" diyenlere,
sen de tebessüm etmelisin,
aşk tevazudur,
yoksa aşk terk eder seni,
hem de önce deli eder,
sonra divane bile olamazsın,
susmalı, tek kelam etmemelisin,
ardından "aşık olmuş",
"mecnun mecnun", denmeli....

yoksa kıblesi mi var aşkın,
dönüp durmaktan başka,
kendi etrafında, küçücük,
ama ötesinde bir alem,
ve alemleri yaratan var,

uçup gitmek ister bir an,
ama biçare bedende,
kanat yaratmamış Yaradan,
öyleyse ecelini mi beklemeli,
gönderip beden yerine ruhunu,
teslim etmek için arş-ı alaya,
emaneti vermeli önce sahibine,
asıl ondan sonra başlıyor zaten aşk,
zira,
Cennet yalan olacak,
Cemalini gösterdiği anda,

bünyamin diler 2615130513