Ben sana âşık olmadan önce,
Mutsuz ıssız hissederdim kendimi
Aşkı dudaklarda kahkaha sanıp
Heveslenirdim
aşka öylece...
Sanırdım ki
aşk bütün dertleri unutturur,
Sanırdım ki
aşk insanın yüzünü hep güldürür.
Ta ki sana âşık oluncaya kadar...
Aşk nedir bilmezdim ki
Zaten sana âşık olduktan
Bir ay sonra anladım âşık olduğumu
Seni görünce kalbimin atışları hızlanırdı birden
Korkardım ki duracak kalbim diye...
Seni bir saat bile görmeden edemezdim
Hemen özlerdim seni...
Bu dünya çok tatsız gelirdi bana
Sanki bu dünyanın tek tadı sendin
Bir yudum su gibi muhtaçtım sana
Bir çöl misali...
Gecelerin serserisi olmuştum ben artık
Geceleri bile hiç uyumaz, hep seni düşünürdüm...
Sana gözyaşı dökerdim
Ipıssızdı geceler,
Dilim tek senin adını heceler...
Sesin kulağımda yankılanır
Hayalinse etrafımda dolanırdı...
Geceleri bile özlerdim seni,
Bir bebeğin annesini özlemesi gibi...
İçim acıyla doluydu bir soba borusu gibi,
Boşaltmak da ne mümkün!
Doldukça doluyordu içim,
Patlayacak gibi
Bir patlasa rahatlardım belki
Aşk işte bu, insana bir türlü rahat vermez ki!
Aşk dudaklarda kahkaha değilmiş,
Boşu boşuna heveslenmişim, ah yanılmışım...
Bir heves uğruna içimi yakmışım!
Seni sevdikten sonra anladım ki
Aşk dudaklarda kahkaha değil,
Yüreklerde yanan hasret, gözlerde yaşmış...
Kategoriler
