Aşk Şiirleri

AŞK-I DESTANI -2-

Ey kadir-u hayyu ezel yalnız senin aşkındır
lütfunla güzel ?

Eyy sümbülüm mevsimi hazanım
Kuruttun gönül gülzarEZELİ EBEDİ DİRİ OLAN KADRİ YÜCE ALLAHIM .ey lütfu az karı çok güzelımı
attığın ateşin yangını yakıyor her yanımı
cananım kınalı ellerinde tuttuğun kadehlerdeki aşk iksiridir
gönül ateşimde ki dermanım

Sen benim gecemsin gündüzümsün
yeryüzümsün gök yüzümsün yazım ilk baharım son güzümsün
Mehtabım ayım güneşim seher yıldızım
ülkerim saman yolumsun ilk ve son sözümsün

Ey endamına zülüflerini perde ederek beni mesteden dilber
benim deruni aşkımdaki niğahtarımsın
Tuttu beni kara sevdan ciğerimin özünden çıldırıyor
bir salise ayrı kalsa o ceylan gözünden
Mecnun oldum peşindeyim nere gitsen
biliyorum nur yükselen yaktığın aşk közünden
Unuttun mu vaz mı geçtin, söyle gülüm
HAKK tahtında ahdimiz aşk sözünden?

Ruh i revanım bilirsin bivefa boş gelmiş boşa yaşar
farkı yoktur yaratığın en yozundan
Gül didarım gölgenim ben gölge tenden ayrılır mı?
her salise gölgen senin izinden
Gidiyorum toprağım taşım
kanlı göz yaşım, gül i diyarım ey canözüm bahtı yarım
İşim sensin aşım sensin
hayalim sen düşüm sensin
ben sende yok oldum gönül diyarım
Ben değilim bende sensin sen benim
iki bedende bir ruhuz

ilahi huzura bu senedi koyarım
bana lütfusun Kerimin
nere gitsem nere baksan, nere dönsem
hep sen kokunu duyarım
Keremeyle miski amber rayihanı esirgeme benden
bozuluverirde sonra ayarım
Çünkü aldığım her nefes sensin
vermezsen nefesimi ben bu sendeki cana senin için kıyarım

Ey cihan-a değer cananım,
ben, hiçbir yere sığmam da ancak
sendeki gönül gülzarına sığarım
Biliyorum seni görmeden öleceğim ama
cennetin kapısında cemalini gördüğümde doyarım
O anı: elimde mor menevşe
lâle, karanfil fesleğenlerle senin şuh endamına erişeceğim

Eyy benim görmeyen gözüm
ey benim gülmeyen yüzüm eyy benim sızlayan dizim!
Eyy benim cennetim havz u kevserim,
şahsenemler, Aslıhanlar,Şirinler hayranı aşkımızın
Sen hurimi beklerken onlara sendeki seni sen ola sevdamızı,
ve sevda serüvenimizi hazin hazin
Destan destan anlatacağım.

Ey benim mahmur gözlüm
gülünce rengarenk gül açan yüzlüm
Ey benim bal kaymaklı tatlı sözlüm
nutku beyanım sensindir bu hüsnü zan sendedir

Ey benim cudi kerem sahibem gözleri sürmeli ceylanım
mührü Süleyman sana bendedir
Ey benim nar-ı aşkım
on sekiz bin alem olsa itiveririm
arkama bu divane deli gönül candadır
Can sensindir canan sensin
visaline firakımdan meleklerde yasa bağladı feryad ile ağlıyor
Beni hicran deryasına mahkum eden
cemalinden mahrumiyet duyguları bukağıya bağlıyor

Sen Leylamsın senin sevdan himaliya dağlarının tusinası oldu
yerle yeksan eyledi
HARUNİ:nin aşkı-melâlinden
His hududlarını dağıttı yok etti patlamağı
Aşkı sevdan eğliyor

Ey benim ahu gözlü nazlı maralım
hilâlim helâlim sevdasından belâlım aşk gönüle neyledi?
Yeter artık işve nazın çok naz aşık usandırır
gönlümüzde ki muhabbet ırmakları çağlıyor
dinle gönlümde çalan sazı
hasret bitti diye vuslatımıza aşk destanları söylüyor

Harun Yıldırım

Ey kadir-u hayyu ezel yalnız senin aşkın lütfunla güzel ( şiir EZELİ EBEDİ DİRİ OLAN KADRİ YÜCE ALLAHIM senin aşkın lütfun la güzel yani gerçek aşk ilahi aşktır diye başlamıştır
İlahi aşktan başka büyük aşk yoktur