Aşk Şiirleri

Aldı sazı Türkmenoğlu:

İstanbul elinden gelip, yurduma...
Yandırmıştı aşkın, ah-ü zarlara...
İsmin heceleyip, günler saymaya...
Sen sevme, ben sana ölmeye geldim...

Aldı sazı Arnavut balası:

İstanbul elinin yolları uzun...
Göz süzüp, cilveme kandın mı kuzum...
Şeyhim albız eğer, verirse izin...
Senin ile tıfıl oynaşa geldim...

Aldı sazı Türkmenoğlu:

Bilmedim niyetin, kamil belledim...
Siyah zülüflerin gece belledim...
Yanakta gamzeni "al gül" belledim.
Mum oldum yoluna, yanmaya geldim...

Aldı sazı Arnavut balası:

Arnavut kızıdır, manalı ismim...
Benden bir nasihat, inanma dostum...
Ne erler yakmıştır, belalı cismim...
Hallerin malumdur, görmeye geldim.

Aldı sazı Türkmenoğlu:

Cekersin cezanı, alma ahımı...
Nasıl sevdim, seni Tanrı şaşkını...
Gül gelir de komaz sende ahımı...
Zamanede halin sormaya geldim.

18 Eylül 1984
Ahmet Kutlu Ayyüce

(*) Aşk-ı evvel: İlk aşk kastıyla...

Yazarın Notu:

Aşk-ı evvel, "ilk aşk" anlamında kulllanılmıştır.

Bütün anlamlarda "birinci" olan, karşı cinse duyulan üst ve en üstün aşk anlamıyladır.

Şiir, Türk halk edebiyatı, aşıklama geleneğindeki "atışma" türüyle yıllar evvel kaleme alınmış olup, gözden geçirilerek yayınlanmıştır.

Hayatta bir kez ol(ur)muş ve bir daha olmasına da asla müsade edilmezliğin haliymiş.....