Aşk Şiirleri

1.BÖLÜM

AŞK İNCİNMEKTİR

Aradı nazlı kuş yıllar boyunca
bir sevgili yar
gök hududunca
Yoruldu artık uçmak zor geldi
Bulmamak yari ona ar geldi
Susadı aşkı arayan serçe
Gönlü sığmadı gökler dar geldi
Gördü uzaktan şehirler gördü
Camdan akıcı nehirler gördü
Susadı aşkı arayan serçe
Güneşi yakıcı aşkından ördü!
Anladı göklerin yoktu vahası
Gitti en uçlara yoktu dahası
Susadı aşkı arayan serçe
Son bulsun istedi aşkın yarası
Baktı semalardan bir bağı gülzar
Bir soluklansam esmese rüzgar
Susadı aşkı arayan serçe
Başladı ötmeye gönlü ahu zar
Öttükçe açıldı içinin sesi
Rüzgara karıştı aşkın nefesi
Susadı aşkı arayan serçe
Gördü uzaklardan altın kafesi

Bir gül goncası kan çanak içi
İşte aşk bu serçenin düşü
Susadı aşkı arayan serçe
Bağlandı hemen görmedi gözü
Çırpındı goncanın meşkine kandı
Gül kokan ruhunun aşkına yandı
Susadı aşkı arayan serçe
Bin gerçek içinde hayale daldı!
Sormadan dalına kondu goncanın
Özlemi vardı zira uzun yılların
Susadı aşkı arayan serçe
Kör gözle uzattı kanat kolların.
Bir ah çekti derinden acıdı canı
Aşkını suladı kıpkızıl kanı
Susadı aşkı arayan serçe
Anladı göklermiş asıl vatanı.
Düştü toprağına kıpkızıl gülün
Anladı ona meğer, ölümmüş düğün
Susadı aşkı arayan serçe
İnlerken aşkıyla çözüldü düğüm!
Ağladı gökler ona ağladı
Beyaz bulutlar kara bağladı
Susadı aşkı arayan serçe
Gülden kırılan diken ağladı.

Düştü ayağına sevgili yarin
Nasıl incitmişti o narin dalın
Susadı aşkı arayan serçe
Anladı bir daha olmu'cak yarın

Gül toprağında soldu yanağı
Açıldı gülün kanlı çanağı
Kanmadı aşkı arayan serçe
Kanmadı suyuna içli dudağı.

Her gece ah çekti kuş sesli rüzgar
Bu hazin öyküyle inledi sazlar
Ağladı serçeye yer gök ağladı
Kanmadı serçe aşka kanmadı!

KÜBRA YURTBAŞI