Göçebe
aşkların
Yüreğimizin sarp yamaçlarına
Yuva kurduğu zamanlardı.
Deli taylar gibi koşan ömrümüz
Rüzgarsız denizlere yelken açtı.
Uğruna ölmek istediklerimizden geriye
Amatör
aşk şiirlerinde gizlediğimiz
İsimleri kaldı.
Bir de sen kaldın
En az benim kadar bendin.
Seni bağırmalıydı şiirim
Yüzümüzdeki derin çizgilere
Gömülse de düşler.
Seni ağlamalıydı sazım
Saçlarımızdaki aklar gibi
Yitse de renkler.
Seni uyanmalıydı gözlerim
Her mevsimin
Her sabahına
Biz paylaşmaya çalışırken
AşkYalnızlık ikliminde kaldı.
Belki de tek heceli
aşkTek kişilik oluşundandı.
Ve şimdi
aşkKendini yakan bir eylemcidir artık...
Murat ORHAN