Sen o asortik akşamlarımın
çelimsiz ama duygusal kadını
ansız ve yüksük kelimelerin çağladıkça
kimyasını bozuyorsun şarabın
O ki metaforlarmış yerkürede
yılgın sevişmelerden
savaşmadan kazanılan dostluklardan
sonsuz öfkeler ve çöplerde
çürütülen köpek cesetlerinden
kaçıp sığındığım rengarenk sığınağım
Üzüme gözyaşını bulaştırma kızım
aşk kendine ihanettir aş kendini
uykusuz gecelerde resim yapmak
yıldız altında ağlamak kadar
demode şimdi
Aşktan laf açılınca
huyum kurusun
fakat suyum ıslak kalsın
diyor ki kalbim
ben
aşktan önce iki lahmacun almalıyım
Devin Karaca