bana koymaz deyip sancı
kör duvarlarda yosun sayarsın
ölüm yazarsın
işte o an tabut olursun kendi bedeninde
hiç bilmediğin ezgiler dinlersin
Mahir Ulaş
hiç bilmediğin anlarda ağlar gözlerim
senden sonra tanışırım yaşamın siyahıyla
aşk öldü mü
ört üzerime kefenimi...
yalnızlığın karanlıklar doğurduğu çocuğuyum ben
emeklerken b
aşka bir takvimde sana büyüyecektim
rengi bozulmamış sabahta
git dedin/gittim
nasıl uyuyayım nefesim
uzun yağmurlara gebe kaldı yüreğim
öldü arsız umutlarım avucumda
baharsız kaldım
sensiz...
ellerinde şiirlerim sağken ve ninnisizken
günün mavi ağzında karanlığa eridim
indikçe doruklarından
sancılar içine gömdüm gövdemi
bir el attın
yaralandı sözlerinle göğüm
ağır kurşunlar altındaydım
bilemedin
dönüşüm sana
güneşim sanaydı
sorma bana beni
en uzak mesafeye atarken adımlarımı
daha fazla hüzün çizdirme duvarlarıma
farzet ki
aşkı sınadım
bulutlarına değdim ellerin
ama bilemedin
zikrimdeki
seni...
susadıkça sana
gözlerinden ayaz haykırışlara yükseldim
içindeyken gecenin
kaç kez gördüm
yüreğindeki ölümümü
sevgisiz düşlere attın kaderimi
iyi bilirim bu vakitleri
ve
sızlayan göğsümü
hüzünlü şarkılarda
lütfen
aşkgeçmişin takvimine aşina bir acıdan gün sorma bana
beyazına gireyim
çağır/ma beni
elvadası bitecek baharım/ın
not:şiirimi güne layık gören değerli kurul üyelerine ve
sayfama yorumlarıyla misafir olan arkadaşlarıma teşekkürlerimle
saygılar.
Kategoriler
