kimi zaman sessizliğe büründüm
kimi zaman ağladım güldüm
kimi zaman kırdım,kırıldım
çekip gittiğim de oldu ,gidenin ardından baktığımda
çocuklar gibi oradan oraya koşturup zıpladığımda oldu
yüreğimde ölen birilerinin yasını tutmuşluğumda
kendime ağır geldiğimde oldu,bir tüy kadar hafiflemişliğimde
çok uçurumlar gördüm,çok ovalar aştım
elsiz ,ayaksız ,nefessiz de kaldım
ne yaparsam yapayım
seni benden ayrıştıramadım.
diyorsun ki ,
kırk yılın yorgunluğu,kırılmışlığı var üzerimde
dondurdum duygularımı
kor alevler de kalma zamanıdır şimdi
biçim değiştirip yeniden doğuşumuza kadar...
bir meczup güzel dolaşır ortalıklarda
hep aynı söz dudaklarında
aşk olsun yeniden
aşk olsun...
Kategoriler
