O kim ölen!
ilk gençlik ateşimi öldürdü O katil
soğutulmuş en sıcak yanımı; kalbim
esrik; bir kenarı buz tutan benzim
endişelenme yüzleşmekten
beni düşünme
aşkım
bana kim yol gösterir
kim güçlük çıkartır zayıflığımdan
gökyüzünde bir batan güneş
biz aşıklar etrafında tekrar doğar
nezaket örneği değil
yüzyıllardır alnından süzülür ter
yoktur anlayacağın
ışığında aydınlanmayan hiç!
söylüyorum her zaman sadık
yalansız seni öpen dudaklarım
az öper ama çok heyecanlanır
bir istekti dar zamanlarda
çok ister ama az soğuk
bilirsin; yoğun çok yoğun bende ihtiras
elinde tutsan bağlılık
aklında tutsan zan
eğer yalan olsaydı ki
uykudu b/ölünürdü
gün ortası kainat dört mevsim
hayat sınav; sen dersim
üzerinde uzun ömürlü kefen
ben yola koyulmuş cengaver
sonsuz gece sınırsız ihtişam
hayatın öğleden sonra molaları
en sevilen görkemli istirahatgar
benim gençliğim rüyasız uykularda bitti
misafirdim hiçbir şeyi heryerde bulan
yükselmeye başlamıştı ruhum
diğer gezegende mezara inen
yumuşak hüzünlü gözlerim
hayal meyal anımsıyor
çorak topraklar küçük ama derin
pek ölü görmedim burada
sorgu meleklerini bekleyen
anladım ki!
bir benmişim mey dolu kadehlerde
zamanı düzenli durduran
hayatım boyunca traş olmamış ben
nede güzel parlamışım ne güzel bu ahu evren
bir anahtar olmadan bütün kapıları açan
o koronun dingin musikisinde
mermer ayaklar buz
ben istedim zaman durdu
yürürlükten kaldırıldı
tüyler ürperten tutkum
çerçevesiz suretine boş çift bakış
anlamsız tebessümü anladım
intahar ile flörtüm seninle başladı
bıçak ağzında kesilmeyen nefesim
ölümü sevmediğimden değildi
benim için ölmek zeki olmak demekti
eğlenceli başlayan rulet masalarında
aklımın küçük selentresini deldirmekti ölüm
kısacası
aşkım
hiç bir ölüm bu kadar soğuk değildi
ve hiç bu kadar üşütmemişti
Pes ettim: Öldüm
Adil değildi: Öldüm
Kavuşmamaktı: Öldüm.
çok özür dilerim
aşkım...
zehirdim kusan
aşıktım susan
bu yüzden affet
hayatını böldüm.
Yaşarken
aşk için ölen yalnız beni gördüm.
Yazarın Notu:Derdim ki bir daha şiir yazmayacağın gün okumayacağın gün olur mu!
olurmuş:(
hikaye acıklı bir cinayet ile başladı
önce uyuşturucu geldi ardından amatem...
sonra cinayet yaralama geldi cezaevi
askerlik geldi
evlilik geldi
çoluk çocuk geldi derken...
hayatın yarısını yarıladık vesselam..
eh işte Akıl yerine anca geldi daha yeni oğlumdan sonra hatta ergenlik dönemini atlattık gitti:)
koskoca hayata o kadar çok hikaye sığdırdım ki öyle böyle değil zenginliğin en büyüğünü gördüm yoksulluğun en beterini çektim bu evreleri atlatırken yanımda kimse yoktu
şiir ile cezaevinde tanıştım sonra yazmaya başlamıştım tabi ilk şiirlerim sevdiğim kızaydı:) fakat bu şiirleri kimseye okutmazdım zannedersem 10 seneden fazla
sonra yaşama dair birşeyler yazmaya başladım nasılsa bir şair iyi yazan okuyan yorumlayan usta olmak gibi bir derdim yoktu ama şiir beni öyle bir yere getirdi ki iskender ile tanıştım mahlası küçük iskender ondan daha çok şey öğrendim derken istemeye istemeye ayrılmak zorunda kaldık ....
şiir işte hep iyi yazdığımı düşünürken başıma ne işler açacağını bilmezdim bilemezdim...
şiir diyip geçmemek lazım felaketim oldu:)
bu şiir benim için kaleme alınmış son şiirdir bir daha şiir yazmam çünkü şiir beni bütün hayatım boyunca yaşadığım en berbat en beter en içinden çıkılmaz bir yere getirdi..
ahmet kayanın dediği gibi ... öyle bir yerdeyim ki..
işte o durumdan daha berbat durumdayım...
şiiri sevdim ama şiir beni sevemedi gitti...
okumaya devam...
bir hikaye ile başladı
bir hikaye ile bitti.
son.
Kategoriler
