Yazgımın sen yanı
Taş plakların ucu iğneli sevdaları gibi
Ayrılmıyordu yüzümün gölgelerinden
Sen anılarımı toplasam
Bir ömür etmeyecek
Gönle huzuru vermeyecekken
Ben;
Kesip attım
Kanıma bulaştırdığın
Kanserli hücreleri…
Her
aşk kendi hazırlar
Cenaze metnini
Şiirlerim
Kabullenemediğim
Yokluk seremonileri…
Yine de,
Batıracağım elmas uçlu iğnesini
Sinede ki kapalı mahzenlere
Aşk ölüme hükmedecek
En gri tonda
Elmas toz olup gittiğinde
Bozuk sesli
Anıları dinleyeceğim
Gramofonda…
Çizecek yüreğimi boydan boya
Eros’un kayan oku
Olsun…
Kendimi
aşkta deneyeceğim
Bir kez daha
Bir kez daha…
Elif SEZGİN