Aksamlar çökünce bu sensiz şehre,
icim tuhaf oluyor,yanıyor bedenim.
Dua eder oldum,her an,her saniye,
seni dilenmekten bıktım,usandım,yoruldum artık...
Her geçen gün birkez daha yakıyor yokluğun düşlerimi...
Sensizliğe yenik yüreğim ve
olmayan varlığınla kurduğum düşler...
Sanki düşleri bir kenara bırak,
burdayım diyen resmindeki bakışların gibi saf...
Bu bakışlar,bu gülüş öyle gerçek duruyor ki,
düşler sona erdiğinde bin kat daha çok acıyor canım
bu yolların birtek seni bana getirmeyişine...
Her gün doğumu seni dilenişimdir Allah'tan,
ekmek gibi,su gibi seni dilenişimdir yarınlarım için...
Tek umudum,yarınlarımın tek sahibi sen,
gelsen son kez ve gitmesen hiç...
Biliyorum sevgilim
aşk sözünü tutar...
...
Ask-ı Veda