Susmuş şiirler;
Sevdalar toparlamış bavullarını,
İçlerinde de
Hayal kırıklıklarına gebe bir keder…
Ve teker teker,
Büyük bir sükûnetle
Hazırlanıyor trenler…
Her birinin vagonunda, gitmeyi bekleyen
Tutkallanmış yürekler…
Aşk terk ediyor bu şehri!
Açlıktan mı?
Ya da tokluktan mı?
Bilinmez…
Tek bir şey var ki bilinen;
Misal et bir elmayı
Kararır dem be dem
Diğer yarısını öpmeden...
Düşün;
Soğukta kalmış, titreyen bir bedeni
Ya da eskitilmiş bir ceketi…
Kararıyor bu kent;
Aşk, yakışmıyor artık gecelerine…
Umutları cebinde,
Gidiyor filiz verebileceği bir cennete…
ZUHAL ERASLAN