Hızıra mi kalmış bu ab-i hayat?
Isyanımi ahirete gizleyen sır bu.
Ruhumdan kopan bu feryat,
Ferhatı inleten
aşkın tadı bu.
Gökkubbede yazmaz heyhat,
Ihanetin en güzel adı;
aşktır bu.
Gözlerimde ki ışığın sonu,
Bu dünyanın son ufkudur.
Sana çıkan yolların sonu,
Gerçeğin ilk ve son nutkudur.
Ihanetinin rezil ve sefil sonu,
Aşkımın son mektubudur.
Hatıralar netlesince ceset yanarda
Aşk seninde aklına bir düşer, düşer ya
Hani altı yüz mevsim yaşar, yaşar da
Peyniri gene de anar ya karga
Doyumsuz gözlerin bir gün dalarda
Mutluluğu ellerin bir tutar, tutar ya
Yorgun gonlun sırtını yaslar, yaslar da
Umut sonsuza kadar içinde yaşar ya
Kipir kipir kalbin kafesine sığmazda...
Son nefesinde aç kalan bu karga
Gözlerinde ki parıltıyi peynir sansin
Kadere küfrederken geriye bir bak, bak da
Kararirken dunyan ışığın ihanetle yansın
Nurullah Çorakyer
Yazarın Notu:Pek bir hikayesi yok bu şiirin. Uzun bir aradan sonra tekrar şiir yazmaya başlamıştım pek beceremesem de kalemin ucuna mürekkep gitsin diye karalamıştım. bu yazı yazmaya verilen altı yıldan sonra ki ilk şiir.
Kategoriler
