Aşktan yana hiç sansım olmadı benim
Hiç düşeş atamadım
Hep atığım zarlar küçük geldi
Hep yenildim,
aşka yenildim
Her seferinde nakavt etti beni
Gülmedi gözlerim
Açmadı kalbimde çiçekler
Her seferinde filizlendiler
Sonra soldular
Her geçe başımı yastığa yalnız koydum
Ve odamın tavanına yansıdı yalnızlığım
Boğumdun bu yalnızlık içinde
Kurtaran olmadı
Aşktan yana hiç şansım olmadı ki benim
Çorak bir arazide kalmış
Tek başına direnen
Kurmuş bir ağaç gibi, yalnızdım
Yalnızlığımın sesi yankılanıyordu
Esen rüzgârın uğultusunda
Ve yanlığımın gözyaşları vardı
Düşen yağmurun her damlasında