Pervane olduk ışığa
Hep ona doğru uçtuk.
Işık sandığımız
aşk,
Cehennem narıymış yandık
Can evimizden vurulduk.
Oysa ne çok da gerçekti
Yanı başımızdaydı aydınlık
Belki de çok uzaktaydı her zaman
Biz kendimizi kandırdık.
Severken ayrılık varmış
Aşkın kanunuydu bu
İtiraf edemedik sevdiğimizi
Tattıramadık ona mutluluğu
Coşkun ırmak gibiydi
aşkDalgalandı duruldu.
Yıllarca boşa bekleyince
Sanırım
aşk yoruldu.
.cinitas27mayıs2009mamak