Aşk zühur ettiğinde
Gece durur ,
vurur kadehleri yıldızlar birbirine
kayan bir yıldızın şerefine
Bayramlıklarını giyer güneş
Belki
Belki bir mısraya sığar
Belki bir ömür yetmez
Ağlar gelinlikler içindeki deniz kızı
As , papaz ayrımı yapmaz masadakiler
son kez
yaşamak ister
ölüm tablosuna kendi resmini çizen ressam
Baktın olmuyor
yaktın yanmıyorsa
bırak kalp duvarlarında kalsın tablolar
yoksa kim gelir cenazene sonra
Aşktan ölene orada ayrım yapmıyorlar
şimdi iyi dinle
Boş ellerde tutulan kalemden şiir çıkmaz
beklemekle gelen tek şey zamandır o da gelip geçer
sanma ki bir gün çarpışırsınız da aşık olur
susmak her zaman kaybettirir
ilkin onu
sonra kendini kaybedersin kendi içinde
git
tipin ne olursa olsun
duyguların kulakları kepçe değildir
yada burnu çok uzun
duygular sana ait değildir hiç bir zaman
eğer gerçekten seviyorsan ona ait olanı git ver
ayıptır kardeşim
insan sevdiğinden hiçbir şey gizlemez
ama
aşkının hepsini anlatma
inanamaz
bu kadar çok sevildiğine
yalan söylüyorsun sanır
ve kaybedersin
şimdi
ben şeftaliyi çok seviyorum sende sev.