Asude akşamlarımdan birinde
Amaçsız volta atarak
Koyu bir çay kıvamında demlenirken
-Keyfim ve ben-
Saklanmıştık gizli cennetimize
Kimselere diyemediğim hasretimle dertleşirken
-Ah min-el
aşk ah-
Karanlığın içinden süzülerek geldin
Avuçlarıma ay ışığını doldurarak
Gözlerimi kamaştırdın
Ansızın yüreğime vurdun
Anahtarı çevirdin
-Gizemi çözdün yâr-
Kalem kırılmaz deniz kokulum dedin
İsyanlarımı sessizce kabul ettin
Gönlümdeki hüznü çekip aldın
Şifa verdin
Güneşten mavilerimi süzüp
Yüreğime deniz dolduran sevgili
Sürüklenmeden durabilmak için
İnatla tutunmalısın hırçın dalgalarıma
Mavi yosunlar gibi
Kafa tutmalısın asi denize
O zaman durdurabilirsin
Zamansız med-cezirlerimi
Ölüm alnımızdan öpmeden gel
Uzat ellerini
Hevesim değil nefesimsin diyen
Zor
aşkı kabul edip
EyvALLAH çeken yâr
Gözlerim helâlindir b/akmasını bilirsen
İçimdeki çocuk kadın
Ne büyük sever bir bilsen
Güneşte öleceğini bildiği halde
Karların arasından yol bularak
Sabırla kayayı delen
-Kar çiçekleri gibi-
Çiçeklenirim bağrında her mevsim
Bırakıp gidersem de
Tufanın olurum
Hicret etmen zorlaşır bilesin
Yüreğimde düğüm olmadan
Atmaya hazırsan
Üç noktalı atışla
Aşkı davet edelim
Vurulmaya gönüllü olan yâr
Razıysan
aşk ateşinde yanmaya
Hazırım
Aşkın gözyaşlarıyla ıslanmaya
DENİZ_DERYA35
Eşsiz yorumuyla şiirime nefes olan sayın Ahmet Ormancı'ya sonsuz teşekkürlerimle.
Kategoriler
