her şeyi gözlerinin içine anlatabilseydim keşke
yüzünün mimiğine,kaşlarının çatışına,
her şeyi dudağının kulağına fısıldasaydım
kirpiklerinin kapanışına ,saçlarının dağılışına...
dolandırmadan sözü boynuna dolanıp deseydim herşeyi
şu kalemi değil kalem gibi kaşlarını verseydin elime keşke
gözlerine çektiğin sürmeyi,bir ömür boyu sürdürmeyi seni
tenine dokunsaydım bembeyaz karalanmamış sayfa niyetine
keşke şu kağıt şu kalem girmeseydi aramıza
seni çağrıştırdığı için sevmeseydim yalnızlığı da
aşka gelseydik keşke
uzaklara tuzaklara her çağırdığında...
İRFAN TEMEL