Şiire çaktım kendimi
Ateş aldı yüreğim dizelerle
Özlem öyle bir vurdu ki kıyılarıma
Kum taneleri ne ki
Bölündüm zerrelerime
Ve tuz ekilmiş yara misali
Yandım hasretinle
Hatta bir resmin bile yokken elimde
Seni çizdim denizlere
Köpük köpük koşuyor
Dalga dalga vuruyordun kıyılarıma
Yine yasaktı dokunmalar
Yine ömrünün yokuşlarından yuvarlanıyor
Ve yine hasretin koynunda demleniyordum
İz düşümler koştukça peşimden
Sancılı geceler vurdu böğrüme
Hayal de olsa sana koştuğum pencere kenarına
Bir kedi gibi kıvrıldıkça
Dokunuyordun yüreğime inceden inceden
Seni anlattım hep kendime
Seni anlattım şiirlere
Şiirler hasede durdu da görmedin
Ve yasakladım saçak altı sevişmeleri
Tavandan indirip göz bebeklerimi
Yasakladım gizli gizli ağlamaları
Nafile çabalardı yoran
Yine dermansızım ey ömrü yokuşlum
Yine hasreti çağıran gecelerde
Yokluğun esaretinde sıvadım paçalarımı
Dizlerim dermansızlığa kürek çekerken
Dibe vurmak gibiydi hasret
Vurgun yemekti resimsiz vakitler
Pencere kenarı düşler de bitti
Kırk ikindinin çilingir sofrasına oturdum
Ufuk kesmiyor artık fondiplesem de
Eskiyen zamanda yeni kalmak zor
Anılar eskiciliğe soyunmuş duydum
Ey ömrü yokuşlum
Kaç hasret etti gitmelere satılışlarım
Ne rüzğarlar estirip
Ne fırtınalar dindirdim
Bitmez sanılan nice sıkıntıyı
Bıçak gibi kesip bitirdim
Lakin öyle işlemişsin ki içime
İz düşümler bile kifayetsiz
Seni çaldım yüreğimin bam telinde
Seni söyledim türkülerce
İçimi dökmekti şiirlere sığınışım
Dermansız dizlerimde adımlar
Sana koşmayı öğrensin
Gel ömrü yokuşlum gel
Sığın şiir koyuma
Titreyen parmaklarım
Kolumda sızı kesse de
Korkma gel
Ey ömrü yokuşlum
Ey hasreti güzel ceydam
Aşka küstürme beni
Gitmelerin miadı doldu
Bize sıfır bir gel alalım
Aydın
Istanbul 05 Haziran 2012
Kategoriler
