Sanki küçük dağları biz yaratmışız gibi
Başımız hep gökteydi yerden hiç bahsetmedik
Her filmden birkaç replik, ömre katmışız gibi
Sahnede rol kesmekten sevgiyi hissetmedik
Şarkılarda aradık
aşkın mucizesini
Tek başına kavrulduk yine de ses etmedik
Hangi yöne savurduk gönül yelpazesini
Manasız gurur ile bilmezken kendimizi
Aşk yolundan sapar mı yıkmadan fendimizi?
İçimiz mi karardı havanın kasvetinden
Buluta atsak suçu sanki ne değişecek
Gönül uzak durduysa baharın servetinden
Sarmaşık olacak da aya mı erişecek?
Sığ yüreklerimizde nasıl da tükenmişiz
Ölümü anmak bile artık fena gelmiyor
Kadere karşı gelip ardından gücenmişiz
Vicdanla borcumuzu zaman bile silmiyor.
Örselenmiş ruh ile ne kadar yaşanırsa
O kadar sebeplendik kimse bunu bilmiyor
Aşka meyletmez gönül, serapla sınanırsa,
Küle dönmüşse vuslat yazgının ateşinde
Hazin bir öykü ile, ağıt kalır peşinde......
30 Eylül 2012 NÜS
Kategoriler
