evlerin ve asfaltların yüzü yırtıldı
ağaçların uzadı dili
köklerine dek indi karanlık
evler
oturdukları yerden
kucaklayıp gitti insanlarını
ölümün serin soluğu
güpegündüz
ve
uluorta
kuşların ve renklerin
kesti bıçak gibi şarkısını
irili ufaklı insanlar
elbirlik
özendi balinalara
meryem
aşkına
isa
aşkına
sus!
yağmur yağınca şehre
acının
açlığın göbeğine in
bir gecelik öl üç gün yaşama
ne sen ara
ne şiirlerim sorsun seni...
ta ki yağmur
arındırınca tozdan
dumandan kan kokusunu
çaresiz
yapayalnız
başucumda ölüyorken bu şehir
ne sen beni sev
ne de
aşk şarkıları söylesin seni
( şiirime şiirsel sesiyle can veren değerli kalem Nebiha Muradi kardeşime sonsuz
teşekkürler)