ben kapılarını kapatmıştım kaç mevsim önceden
pencereme kondun
aşka uyandım yeniden
ocaklara esir ,şubatlara teslimdim
temmuz gülüşünle
aşka yandım yeniden
içimde bir nehir gibi akardı derin sancı
sesini duydum , mutluluğa kandım yeniden
denizine küskündüm parklarına yabancı
bu köhne şehri cennet sandım yeniden