Yağmur sonrası
Toprak kokardı her yer
Sen varken.
Dalları kanarcasına su içerdi
Bahçemizdeki sarmaşıkların
Kızımız Eylül oynardı
Su birikintisinde
Sen hasta olur diye kızardın
Ben de “ bırak oynasın” derdim
Her seferinde.
Söz konusu kızımız olunca
Hep muhalefettik birbirimize
Sen varken
Yaşanası mutluluklarım vardı
Yarına güvenle bakan umutlarım
Yaşama değer anlarım vardı
En önemlisi
Sen vardın.
Sen varken
Uykusuzluk nedir
Hiç tatmadım
Yatağın soğukluğu ile
Hiç tanışmadım
Sen varken
Kömür saçların vardı
Avuçlarımda
Nefesini solurdum
Her sarılışımda
Gamzeli yanaklarını öper
Yatardım her defasında
Sen varken
Yağmur sonrası
Bir b
aşka doğardı güneş
Farklı anlamlar katardı gecemize ay
Sen varken
Buğulanmış camlara
Yazardım adını
Sen varken
Beni benim kadar anlıyordu
Yaşam
Ne senden öncesini yaşadım
Ne de senden sonrasını
Sen varken
Ne kadar mutluydum
Sen bendin ben de sen
Adeta tek beden
Sen varken
Bende vardım
Şimdi ise ne varlığımın farkındayım
Ne de yokluğumun
Sen varken
Yaşıyordum ben
Sen varken
…
07.11.07’ Mersin 21:30