Bir gün gelirsem aklına, beni anarsan eğer
Sanma ki seni unuttum sen hep bendesin ve içimde
Beni nasıl biliyorsan yine öyleyim işte
Güler yüzümle ruhumla bedenimle
Seni seven yüreğimle sevdiğimi sen bilmesen de
Tüm benliğimle seninim sana söyleyemedim işte
Aşka sevgiye çizgi çizmişken
Yüreğimdeki külleri sen savurdun sen
Gönül bahçeme bir sevda tohumu ektin
Orda kaldın, yeşerdin, filizlendin
Dört yanımı sardın tıpkı sarmaşık gibi
Kök saldın yüreğime
Söküp atamadım, her gün yaşadım seni
Hep üşüdüm sensizliğin gecelerinde
Şu kanayan yüreğimin sessizliğini
Dilimde kalan iki heceyi söyleyemedim
Bir yumruk düğümleniyordu boğazıma
Oysa haykırmak isterdim kulaklarına
Neler hissettiğimi anlatmalıydım sana
Beni nasıl da yakıyor bu sevda
Unutmak istedim unutamadım
Seven gönlüme söz geçiremedim
Oysa kendime söz vermiştim
Hiç mi hiç sevmeyecektim
Sana yenildim, işte seni sevdim
Hem de delicesine
Senin
aşkınla doğdum yeniden
İşte şimdi seni yazıyorum satırlarıma
Her sayfamda bir tek sen varsın
Sana söyleyemediklerimi, bu sessizliğimi
Yutkunduğum her şeyi yazıyorum
Belki bir gün okursan anlarsın beni
Sanki, sanki denizde kaybolan sandal gibiyim şimdi
Gönlüm ise sarhoş
Sallanıyorum başım dönüyor
Düşeceğim ellerini arıyorum
Sana dokunamamak seni görememek
Ne kadar çok acıymış meğerse
Beni yakan
aşk ateşinle
Daha çok yanmak istercesine çöllerde
Ya da denizin dalgasına kapılmak
Çırpınmadan boğulmak istercesine
Sana kavuşmamanın acısını yaşarım derinlerde
Zeynep Eroğlu 12 02 2010
Kategoriler
