kitaplarım aklıma küs
içtiğim su yüreğime kırgın
bir çiçek dalında bir böcek
senden b
aşka ne varsa unuttum
her şey de beni unutsun...
güldüğün anları topladım yaşam onuruma
gülüşlerinden
tutam tutam patika tozları biriktirdim
demet demet adsız dağ çiçekleri
gönül hanemde
seni kalbimin atışına serpiyorum her sabah
ama sensizlik de bitecek birgün
yalnızlık yitik masalı olacak ayrılığımızın
ölüm de ölecek
düşlediğimiz ömürler köpeklerden pişman olacak
kavuşmalıydık
gerisini tanrı düşünsün...
sen günahsız yenilgilerimin meleğisin
masum öfkelerimin suskun bebeği
davetsiz misafirisin mahzun hüzünlerimin
ve kaderin gül dalı sapladığı kalbimin ortasında
öyle bir açtın
soldu zaman
sonsuzluk yaralandı
ağzımda toprağın tadı
nereye baksam gökyüzü oldu
aşkın adı...
kağan işçen...