Bülbül figan eder ağlar
Aşk içinde yanar
Güle vermek için rengini
Yüreğini ortaya koyar
Heyhat gül umursamaz
Bülbülün çırpınışlarına hiç aldırmaz
Damla damla tükenirken bülbül
Mağrur durur gül
Güneş göz kırparken hayata
Bülbülün kanı sızmıştır toprağa
Artık
aşkın adı güldür
Bülbül ulaşmıştır sonsuzluğa
Son görevini yapmış olmanın verdiği huzurla…
Sessiz-ha