Mevsim hüzün
Düşler yaralı
Umutlar askıda
Gıcırdıyor hayaller
Bütün şiirler sen kokan akşamlara yazıldı
Şimdi bana bir
aşk daha borçlusun...
Bir otobüs yolculuğunda hatıralar
Yüreğimin İstanbul'undan
Zaman;
Yorgun düştüğüm gecenin bilmem kaçı
Durulmayan özlemin tam ortasındayım
Batmaya yakın!
Aydınlatmıyor ruhumun dipsiz karanlığını sokak lambaları
Artık matemde yürek, yıkık dökük
Hüznümden başlıyorum enkazımı toplamaya
Hayallerim yenik düştü
aşk denen çocuğa
Kaç mevsimdir sana hasret dilimde kesik susuşlar
Nereye çevirsem yüzümü sen vuruyor çaresizliğime
Meçhule doğru yol alıyor ömür
En soysuz cümlelerle örtüyorum duygularımı
Bir gözyaşına bin şiir gecelerde
En arka koltukta, cam kenarında akıyor düşlerim
Yırtılan karanlıktan sızıyor
aşkÖzleminle boğuluyorum
Sükûtuma sebep akıttığın son damlayla
Lügatimden düşüyor bütün kelimeler
Karanlığa gözlerimden asın beni
Yoksunluğun pimini çekiyor yüreğim
Kalemin ucunda infilak düşler
Sessiz gece,acılar parçalamakta
Gözlerimde sen
Ve imge savaşında şiirler
Elveda sevgili!
Ne darağacı kaldı yazmadığım nede giyotin
Sürgün bakışlarının esaretindeyim
Çarmıhından doğrulup bakıyorum susan sevgilere
Zincirlerin paslanmış boğazımda
Ölüm türküleri söylüyorum en cesur sesimle
Ömrüm sana emanet
Ağılı sarmaşıkların yapraklarında yakınarak
Gözlerimi kâbusuna
Yüreğimi acılarına harmanlayarak gidiyorum
Son sözündeyim artık bir yolculuğun
Yürekte tuzlu bir acı
Dilendiğim yalanları sırtımdan attım
Ve seni anlatan tüm kutsal kitapları yaktım
Uzun yollarda bir düş karanlığım
Sen varsın bir de senli yaralar
Dağlar tenimi gözlerin
Dağlar...