bu sokaklar katili
aşkımızın
failsiz meçhul bir terk edişte
katili sensin bu sokakların, gözlerin kapalı yürüdün
yüzünde saklı bir tebessüm, hüküm giymelisin cinayetten
zanlısı sensin kaçkın bakışların, vursan şakaktan, aktan beyaz kanım
katili sensin bu sokakların, sahipsiz bir terk edişte
evveliyatı eskidir yalnızlığın
aşka nazaran
ve bilirsin Adem ilk yaratılan, yalnızdı senin anlayacağın
ve Havva’yı yarattı yaradan,
aşkı saldı bir nevi, yalnızlık yürürlükten kalktı
ve ölüm girdi araya sonrasında, işte
aşk o zaman bitti, yalnızlık hükümdar
katili sensin bu kaldırımların sokaksız failsiz dönüşlerde
unut demek için mi sevdirdin kendini
zaten alışık olduğum yalnızlığa alışmayı anlatma bana
sen gidersin o gelir ve vefasızda değildir sana nazaran
sen gelince o hiç gücenmez çekilir aradan
katili sendin yalnızlığımın
işte mahşeri yaşattın dirilecek ölen yalnızlıklarım
ve nefret dolanacak sarmaşık gibi yüreğime
duvardaki resim inecek ufaktan tozlu sandık dibine
yıllar sonra çıkacak, umursamaz alacağım tozunu
bir sigara yakabilirim işte o zaman, resmin karşımdayken
sen katilisin yaşananların, şimdi unutulacaksın
unutmak sanattır meziyet ister
marifetim kıttır anlamam unutmaktan
katili sensin yaşanların, tanıktır bu kentin sokakları
Osman Coşkun
Kategoriler
