Aşk Şiirleri

Gece çöküyor ellerimden intihara.
Sisler nazlı aşkın yudumunda ölü bakışlı.
Sana susamışlık sonsuz çölün hıçkırığı.
İçimde bulanıyor gidişlerin.
Sanrı içinde düştür,
Seni terk edişim.

Bitmiyor, geçmiyor, terk etmiyor benden bana.
Acının yaşatabilme denizine umudu yazarken,
Suyu kalbime çekip de sensizliği akıtırken,
Söyle nerede kaldık.
Kaçıncı yaşamda sayıklar olduk.

Geçiyor her şey.
Yaşam imzasını verirken hücreme,
Tek odalı gözlerde soluksuzca sokağını tırmalamak.
Pençemle duvarı kanatır da ellerim,
Yaradan gökdelen oluyor, soluklarıma.
Sadece O var.
Görünürde duran O’na ait.

Yüreğim mimarı olmuş deli sevmenin.
Ne de olsa deliler,
Kendi ranzalarında hükümdar.
Her anne çocuğundan ölümsüz.
Her baba yiğitliğinden kral.
Ne duruyorsun tut beni,
Tut beni ve kader denen sayıklayışta kal.

Bana bir bardaklık sohbet ver.
Bana bir yudumluk dua ver.
Benim içimdeki pencereleri hisset.
Her tırnak bu cesedi süpürmedi mi.
Her giden seni anlatmadı mı.
Söyle.
Söyle sevgili,
Aşk ölümde beni sana vermedi mi!

İçin içinden geçerken dolu dizgin,
Kıyıya sürmek şarap olmuş hayatı.
Yılları olgunlaştırmak acında.
Ayrılığında her şeyi hiç edip de,
Güneşe pansuman yapmak ışığınla.
Ben buyum.
Ben sen kadar sende yok olmuşçasına.
Ben kendi içimde hiç kimselerin unutulmuşluğunda.

Git, gitme demelerimin içinde.
Sevme,
Sevme hayalimindeki derinlikte.
Kaldırım olmuş evren de,
Üzerinde nefes şeklinde yürüyor sevdalar.
Mektup olmuş itiraflar da,
İçinde mürekkep gibi pişmanlıklar.
Ağla sevgilim.
Ağla da,
Gözü yaşlı analar,
Sonsuzluğu bir kere daha doğursunlar.

Derinden söyle beni bu gece.
Bu sabah dakikayı asır yapıyorum.
Bu ömürde her şeyi sen ediyorum.
Tan vaktinden öncesinde.
Alacakaranlığı merkezinden kanatırım da,
Her ruh kendi içinde kangren.

Direnme nöbette olan kalbime.
Bir sevda ki,
Uzağın uzağından yakındır, yüreğine.
Sevginin içinde bir yürektir ki,
Onu sevmeye doyamazsın.
Öyle sever ki,
Sevmeyi sevilmekle seversin.

Aşkı o kadar yaşadık ki,
Laf aramızda ölüm bile ıskaladı bizi.
Gücü o kadar keşfettik ki,
O’nun ışığında göz açıp kapadıkça.

Bizden başka yoktu aşkı gören.
Çünkü ikimizdik,
Aynı yokluktan görünen.
Ah ikimiz.
Ah sen ve ben.
O derin mazinin gümüş balıklarına olan söylemi.
Oltalı gözlerimden okyanus kalbine yem olmaktı.
Sonrasında gözyaşı kaplı odaların karanlığa olan çığlığı.
Öyle ki,
Haykırdım da duvar parçalandı.
Kustum seni hasretimden de,
Dünya aşkı sarhoşluğumla andı.