koşuyorum,
Ayaklarım tüy kadar hafif
Yüreğimde nokta nokta sen
Dönemem,
Dolansa da bileklerime zaman
Ters de dönse yer çekimi
Aksam sonsuzluğun içine
Biliyorum bir yer var ulaşacak,
Her yanı aydınlık.
Tüm perdeler açılana dek
Bu dönüşü olmayan son durak.
Bazen kesiliyor yolum,
Durup dönüyorum kendime
Boğazımda alevden bir kilit
Konuşsam dilim yanar,
Sussam gönül.
Derin bir boşluktur düştüğüm,
Boğuluyorum
aşkın en katı halinde.
Bir omzumda koca dünya,
Bir omzumda şeffaflaşan ‘sen’
gör ki hep sensin ağır gelen.
Ve direniyorum öylece ,
Gittikçe uzaklaşıyor bana soluğum
bastığım her yere sabır ekiyorum,
ayrılığa yürek yettiğince…
Fatih albayrak
07.05.2012 trb
Kategoriler
