Meğer dünya bir kadın yüzünden acı çekermiş
Döndükçe aynı yere saplanır gerçek
Yuvarlak ve saydam yüzlerin gülüşlerine aldanarak
Aynaları yasaklamış ayrılıktan sevda
Kadın bedelmiş dünyaya
Acı, mahsum bir intikam aracı...
Çocukların sokaklardan arındırdığı yalnızların ayak izleri
Soğuktan sıcağa hep hastalıklı
Şiirler dökülür gecenin kısır tekilliğine
Acılar şarkılarla çekilir, yalnızlık eskisi gibi cömert değil
Kadın, dokunur yarasına duvarların
Dökülür sıvası; bir zamanlar gözyaşından...
Meğer dünya bir kadın yüzünden isyan edermiş
Döndükçe farklı yerlere savrulur gölgeler
Sarıdır bakışlarından akan su, ateş renksizdir
Kül kokusu istila edilmiş gerçeğin saçlarından yayılır yüreğe
Kadın failidir gerçeğin; katili sesi
Habersizdir yokluğuyla zehirlediği yıllardan...
Sonra bir gün gelir ölür acı
Kadın yastadır, 'su utanır'
Ateş,
aşkın kirli nesli...
Nedim Kardaş
Kategoriler
