Her sabah ümit bekler, akşam olunca çöker
Tüm benliğim sarsılır, kalbimi kökten söker
Varlığınla coşarken, yokluğun can yakıyor
Sevmek sevilmek varken, neden gözyaşı döker.
Çok derindir yazgısı, inan akıl sır ermez
İşkence çeksem bile, yar yari kalben yermez
Ucunda ölüm olsa, yine sever gönülden
Makam mevki dinlemez,
aşktır bu aman vermez.
Bir kez girdi mi kalbe, tek bir çıkışı yoktur
Yaşayan bilir
aşkı,
aşkın mahkûmu çoktur
Özgürlük verseler de, kaçan tek âşık olmaz
Bakışlar birer yaysa,
aşk sihirli bir oktur.
Gözden göze akarken, kalp kalbe çarpar durur
Damardan girer hazla, dalga dalgayı vurur
Aşk iki âşık ister, tek taraf varsa yakar
Karşılık bulmaz ise, derya çöl olur, kurur.