Ne sevdalar görmüşüm hepsi sevdadan b
aşka
Ve işte ben hiç inanmam bu yüzden ah
aşka
Geceydi, erken henüz çarşılar vakit akşam
Nazik kolundan tutup esmerimsi bir adam
Yürürdü genç bir kadın çok güzel
' -Adam çirkin
Kadın camından bakıp vitrinin sakin sakin
Beğendi bir gömleğin rengi belki şeklini
Ayırmadan baktı azcık, yeşildi gözleri
Girip cazip vitrinin ön giriş yerinden hem
Alsam mı dermiş gibiydi
' -Neden girdim madem?
Beğenmeyip boyların belki b
aşka istedi
Bulunca camdan bakıp
aşkı
' -Çok gülümsedi
Bahar gözünde çiçeklendi uçtu sessizce
İşaretinden adam anlamıştı kendince
Beğenmemezlik omuz silktirip baş sallattı
-Hayır demek buydu
' -
Aşkı dışardan anlattı
Küfürlerin gözlerinden okunduğu zaman
Ne kızdı sessiz ne haykırdı baktı tek o an
Kadın üzülmüştü belliydi gözlerinden de
Elinde kalmıştı gömlek yürek hüzünlerde
Bitince gömlek için çok beğendiğim bu
aşkNe saltanat kaldı kalbimde ne de bir tek köşk
Adam da satmış bu
aşkı kadın da gömleğe
Garip nasıl var desin
aşk inansın var diye
Ne sevdalar görmüşüm hepsi sevdadan b
aşka
Ve İşte ben hiç inanmam bu yüzden ah
aşka
Mefâ'ilün / fâ'ilâtün / mefâ'ilün / fa'lün
Form Bornovada dolaşırken, Genç bir çift yanımdan geçti. Bayan
aşkım diyordu yanındakine. Bir mağazaya girdi bayan. Erkek dışarıda sigara içerek bekledi. Bayan bir müddet sonra, kapıya kadar gelip elindeki gömleği yüzünde gülücüklerle erkeğe gösterdi. Erkek başını yukarı doğru kaldırarak olmaz işareti yaptı. Bayanın yüzündeki gülücükler gitti, yüzü asıldı ve geri dönüp hınçla gömleği bir yere bıraktı çıktı. Sonra birlikte uzaklaştılar. Hikâye bu hikâye.
Aşk ölmüştü.