Yüzlerce,
yüzlerce gün aynı kalemden
seyrinle
yazmaya başladığım
bir mektup
nasıl dolarsa dolsun
yeter ki
seninle buluştur beni
bir kalemin ucunda...
Kalem,
sürülürken ilerdeki tarlada
başaktan
adının fışkıracağı mevsimi;
incecik
saplarından gözlüyordum
alfabeler arasından...
Sen
yazılırken parmak uçlarımdan
simgesiydin
binlerce uslanmaz uğultunun,
kulaklarımda
çınlayıp duran...
Cümlelere damlacıklar gibi bırakılmış
ad tamlamalarından topladığım sen,
uyaklarla ovduğum bileklerin
yakıcı bir özenle düşüyordu aklıma...
Bir zaman ki
nemli bir
satır arasındaydın;
(daracık duvarları arasında
bir cümlenin: Seni Seviyorum...)
....şiirime
dokunup dokunup
sağılışı gibi ciğerimin,
nikotin dallarıyla
kurumuş gecem
şefkatle
seni düşünürken
yılmadım,
yorulmadım,
yüzünü düşünüyordum,
yüzünü
ve yarım bıraktığımız
sevmenin telaşını...
Veysel Toprak
Şairin Sitemizdeki Diğer Şiirleri
Yorumlar
Henüz kimse tarafından yorum yapılmamış.
Yorum Yaz