"Kardeş: dünya kimseye kalmaz"
Tan gün ışığında bebek doğar Seniha
Susuz çölde tekstil kızın fettanlığı
Aynalara düşmüş gülümsüyor
Sis altın da kaç günü gölgelere düşürdü
Kim bilir
Dağlarında fidanları kurumuş
Gökyüzü maviliklerini unutmuş
Kuruyan dalın çiçek açması gibi
Aşkın şiirini yazmak istiyorum...
İkiye bölünmüş ayın altında arz-ı hal
Teksir kokan kâğıtta raks eder yıldızlar
Çöllerin,
Göllerin, dağların semazeni gibi dönerken
Yer mavi, gök mavisinde
Sevdayı sende tanımak istedim yar.
Revire dönen feryadım figan prangası
Ansızın tan güne gebe kalmış
Yüreğimiz de bir duman
Gizlenmiş fonus için de
Elif belerden sin ve Kafları atılmış
Ah bir bula bilsek yarınları
Yarınlarımızı da göremez olduk
Şimdi
Herkes yağmur damlasında doludan kaçarken
Dağılmış parmaklarda tel kılıcın keskin yanını tutar
Kedinin aslana hücum akını gibi
Cennet öfkesini yener
Güneşte Seniha'yı doğurmadan
Bir demircinin örsü ve çekiç'in de doğan tını
Sis altında dar sokaklarda kaybolurken
Ben ben budala
aşkın şiirini yazmak istiyorum
Ilık ılık ferahlığı yayılırken dünyanın
Yer kabuğunun çatlak kırılması gibi
Dağılan yüreklerin ş
aşkın bakışları arasında,
Mutluluğun yolunu bulmakta güçlük çekiyoruz
Yürek dolu hüzünlerin fermansız vezirleri
Kör padişahın mahcup çehresinde
Cennet öfkesini yenip
aşk koya biliyorsa adını
Usumdaki düşünceleri cellât tahtasına koyup
Yürek yaramı
Şiirin hançeriyle oya'sım geliyor.
Zaruret zamanlarımın deli kamcısı kaçarken
Mağlubiyet kölesi
Bölünmüş uykular da feryadı figan nara atar
Zulmün ateşinde yanarken ten
Bu fani hayatta gülmez yürek
Sensizliğin mektebinde
Bir sabra mıhladım yüreğime
Elifin ne'lerin de hasretin hüzzamlarını yazdım kucak kucak
Aşkın
Nihavent saltanatını aradım, Köy köy bucak bucak
Elinde yazılmamış ferman
Aşkın ateşinde dumansız kalpler
Yüreğimizde menzile yolculuk var
Sol yanın hükema'sın da.....
Aşka şiir yazmak istiyorum...
" Tatlı canın. Çıkıp gidecekse ha tahta üstü, ha toprak üstü"
Kategoriler
